Ve Böyle Buyurdu Zerdüşt

Ve birden uyandı belleği, dünle bugün arasında olup biten her şeyi bir bakışta kavradı. "İşte taş" dedi, sakalını sıvazladı, "bunun üstünde oturuyordum dün sabah; burada çıkmıştı falcı karşıma, ilk burada duymuştum demin duyduğum çığlığı, o büyük yardım çığlığını.
Ey yüksek insanlar, yaşlı falcının bana dün sabah bildirdiği sizin sıkıntınızdı,- -sizin sıkıntınıza ayartmak, baştan çıkarmak istiyordu beni: `Ey Zerdüşt` demişti bana, `ben seni son günahına ayartmaya geldim.`
"Son günahıma mı?" diye haykırdı Zerdüşt, kendi sözlerine öfkeyle güldü; "son günahım olarak ayrılan neymiş bana?"
-Ve Zerdüşt bir daha kendi içine kapandı ve yine iri taşın üstüne oturdu ve düşünceye daldı. Birden ayağa sıçradı,-
"Acıma! Yüksek insanlara, acıma" diye haykırdı, yüzü değişti, tunç kesildi. "Eh! O da gününü doldurdu!
Benim acı çekmem, acımam da ne ki! Ben mutluluk için mi çırpınıyorum? Ben eserim için çırpınıyorum!
Eh! Aslan geldi, çocuklarım yakında, Zerdüşt olgunlaştı, saatim geldi: Bu benim sabahım, benim gündüzüm başlıyor: gel artık, gel, ey büyük öğle!"- Böyle buyurdu Zerdüşt; mağarasından ayrıldı: karanlık dağlardan ağan bir sabah güneşi gibi tıpkı, parıl ve güçlü.

Sprache: Türkisch
ISBN: 9786055465193
Seiten: 303
Größe: 13,0 x 21,0 cm
VÖ-Datum: 2012 - Mart
Kategorie: Türkische Bücher - Philosophie - Batı Felsefeleri