Halife II. Abdülhamit'in Hac Siyaseti

XIX. yüzyılın ikinci yarısında hacıların sayısının 300 binlere varması, dünyanın dört bir tarafından gelen Müslümanların Hicazda buluşup kardeşliklerini pekiştirmesi Batılıları, özellikle Osmanlı birliğini bozmaya yönelik politikalar izleyen İngiltereyi rahatsız etmektedir. Bu nedenle, dünya kamuoyuna, hacıların sıhhi olmayan şartlarda hac yaptıklarını, Hicaza giden Hintli müslümanlar ve dilencilerin, buradan Avrupaya pek çok hastalığı ve o dönemde şiddeti gittikçe artan kolerayı taşıdıkları şayiasını yayar.
Bu şayia İslam dünyasında Osmanlı Devleti ve halife alayhinde bir propaganda unsuru olarak kullanıldığı gibi, Batılı devletlerde yaşayan Müslüman tebaanın Hicaza gitmesi de engellenir. Batının hac üzerinden yürüttüğü bu siyasetle mücadele etmek üzere, Dr. Mehmed Şakir Bey konuyla ilgili pek çok neşriyatta bulunur.
1890 yılında ilahi bir işaretle, hacca gitmek üzere Seraskerlike başvuran Şakir Bey İstanbuldan gemiyle Mekkeye doğru yola çıkar. Yolculuğu boyunca uğradığı yerleri, gördüklerini en ince detaylarına kadar not alır. Cidde, Mekke, Taif, Arafat, Müzdelife, Mina, Medine ve Yenbuğulbahrda yaptığı incelemelerde müspet ve menfi tüm yönleriyle haccı değerlendirecek verilere ulaşır. Hacı olup döndüğünde de Halife Abdülhamid bunları kendisine bir rapor olarak sunmasını ister. Bu rapor II. Abdülhamidin hac siyasetinin bir parçası olarak hıfzıssıhhasının esaslarını oluşturacaktır. Bu bağlamda Osmanlı Devletinin hac siyaseti, siyaset-i tıbbiye denilen bir kavramla birlikte yeniden şekillenir. Hadimül-Haremeyn olan Halife II. Abdülhamidin kutsal topraklarda hacıların huzurlu bir şekilde ibadetlerini yapabilmeleri için aldığı önlemler, yaptırdığı hastane, misafirhane vb. yapılar bu raporun verileri ışığında vukubulan hadiselerdir.
İşte elinizdeki eser, bu seyahatname-raporun taba bürünmüş halidir.

Sprache: Türkisch
ISBN: 9789751140353
Seiten: 364
Größe: 135,3 x 21,0 cm
VÖ-Datum: İstanbul / 2009 - Eylül
Kategorie: Türkische Bücher - Romane & Erzählungen - Edebiyat Tarihi