Diskdünya'nın simyacıları gümüş perdenin büyüsünü keşfetti. Ama Holy Wood tepesinde karanlık bir sır saklı. Bu sırrın ne olduğunu öğrenmek ve sonuçlarıyla başetmekse iki yeni Holy Wood yıldızına düşüyor; Victor Tugelbend'e ("Şarkı söyleyemiyor. Dans edemiyor. Sadece biraz kılıç kullanabiliyor") ve Thelda Withel'a (Muhtemelen adını hiç duymadığın küçük bir kasabadan geldim").
Hareketli Resimler, Diskdünya romanı, çılgına dönmüş bir dünyanın oluşturduğu fon üzerinde geçen muhteşem ölçüde gülünç bir destan!
KİTAPTAN...
Simyacıların bir Loncası olması dikkate değer bir olaydı. Sihirbazlar yalnızca işbirliğini sevmeyen kişiler olmakla kalmayıp, aynı zamanda doğaları gereği hiyerarşik ve rekabetçiydiler. Organizasyona ihtiyaçları vardı. Tepeden bakacak altı düzey ve arzulanacak bir Sekizinci Düzey yokken Yedinci Düzeyden bir sihirbaz olmanın ne faydası olurdu ki? Nefret edecek ve küçümseyecek başka sihirbazlara ihtiyacınız vardı.
Buna karşın her simyacı yalnızca bir simyacıydı, karartılmış odalarda ya da gizli bodrumlarda çalışırlar, durmaksızın büyük piyangoyu ararlardı -Felsefe Taşı'nı, Yaşam İksiri'ni. Hepsi ince, pembe gözlü, sakalları aslında sakal olmayıp ortak savunma amacıyla bir araya toplanmış bireysel kıllar olan, çoğunda kaynayan cıvanın yanında fazla kalmaktan kaynaklanan o belirsiz, dünyadışı ifade bulunan adamlardı.
Simyacılar başka simyacılardan nefret etmez değildi. Sadece, genellikle onları fark etmez ya da mors olduklarını sanırlardı.
Bu yüzden onların minik, horgörülen Loncaları, örneğin Hırsızlar, Dilenciler ya da Katiller Loncası'nın güçlü statüsüne hiçbir zaman ulaşamamıştı, bunun yerine kendini, örneğin, potasyum siyanidle çalışırken aşırı rahat davranmış ya da ilginç mantarları imbikten geçirmiş ve elde ettikleri karışımı içmiş ve sonra perilerle şarkı söylemek için çatıya çıkmış simyacıların dullarına ve ailelerine yardım etmeye adamıştı.
Elbette çok fazla dul ya da yetim yoktu, çünkü simyacılar başka insanlarla uzun süreli ilişki kurmayı güç bulurlardı ve evlenmeyi başarsalar bile bunun sebebi genellikle maden eritme kaplarını tutacak birine ihtiyaç duymaları olurdu.
Sonuç olarak, Ankh-Morpork simyacılarının şimdiye dek keşfettikleri tek beceri, altını daha az altına dönüştürme becerisiydi.
Şu âna dek
Artık banka hesabında beklenmedik bir servet bulan ve insanların dikkatini buna çekmesi mi, yoksa parayı alıp kaçması mı gerektiğini bilemeyen insanların sinirli heyecanıyla doluydular.
"Sihirbazlar bundan hiç hoşlanmayacak," dedi içlerinden biri, Lully adında zayıf, kararsız bir tip. "Buna büyü diyecekler. Sihirbaz olmadığın halde büyü yaptığını düşünürlerse gerçekten sinirleniyorlar, biliyorsunuz."
"Bunda büyü filan yok," dedi Lonca başkanı Thomas Gümüşbalık.
"İblisler var."
"Bu büyü değil. Bu yalnızca sıradan bir gizem."
"Eh, bir de semenderler var."
"Son derece normal, doğal tarih. Bunda yanlış bir şey yok."
"Eh, tamam. Ama yine de büyü diyecekler. Nasıl olduklarını bilirsiniz."
Simyacılar kasvetle başlarını salladılar.
"Onlar gerici," dedi Lonca sekreteri Sendivoge. "Şişkin büyüokratlar. Diğer Loncalar da öyle. Gelişimin nasıl ilerlediği hakkında ne biliyorlar ki? Umurlarında mı. Yıllar önce böyle bir şey yapabilirlerdi, ama yaptılar mı? Yok canım! Bizim, insanların yaşamlarını nasıl da daha şey, iyi hale getirebileceğimizi bir düşünün. Olasılıklar muazzam."
"Eğitimsel," dedi Gümüşbalık.
"Tarihsel," dedi Lully.
"Ve elbette, eğlence de var," dedi Lonca haznedarı Peavie. Ufak tefek, sinirli bir adamdı. Zaten çoğu simyacı sinirli olurdu; deney yaptıkları, potada kaynayan şeyin şimdi ne yapacağını bilmemekten kaynaklanırdı bu.
"Şey, evet. Biraz da eğlence olduğu ortada," dedi Gümüşbalık.
"Büyük tarihi dramlardan bazıları," dedi Peavie. "Manzarayı bir düşünsenize! Birkaç aktör topluyorsunuz, onlar bir kez rol yapıyor ve Disk'in her tarafındaki insanlar bunu istedikleri kadar izleyebiliyor! Maaşlardan büyük tasarruf sağlar, bu arada," diye ekledi.
ISBN: 9789758725915
Sayfa Sayısı: 382
Boyutları: 14 x 19 cm
Basım Tarihi: İstanbul / 2004 - Ocak
Konu: Türkçe Kitap - Edebiyat - Roman - Bilimkurgu - Fantazya
